Kelp

Kelp is een zeewier en een belangrijke jodiumbron voor vegetariërs en veganisten, mensen die weinig zeevoedsel eten of geen gejodeerd brood en gejodeerd zout gebruiken.

Traditioneel wordt kelp gebruikt als hulpmiddel om af te vallen omdat de basale stofwisseling verhoogt en daarmee de vetverbranding. Eén van de belangrijkste functies van jodium in het lichaam is dat het nodig is voor de aanmaak van schildklierhormonen in de schildklier.
De twee belangrijkste schildklierhormonen die de schildklier produceert zijn T4 (thyroxine) en T3 (Tri-joodthyronine). Schildklierhormonen zorgen voor een normale groei en ontwikkeling van botten, spieren en zenuwweefsel en spelen een belangrijke rol bij het energieverbruik, de verbranding van vetten en de regulering van de hartslag en bloeddruk.

Toepassingen

Kelp wordt snel mals wanneer het gekookt wordt. De bladeren kunnen worden gedroogd en in kleine stukken worden gebroken om toe te voegen aan soepen, pasta gerechten, peulvruchten of stoofpotten. Je kunt het ook als hartige snack eten of het frituren als zeewierchips.

 

Achtergrond en geschiedenis

Kelp is de verzamelnaam voor algensoort met grote bladeren, die in de koudere kustgebieden op rotsen groeit, de familie der Laminariales. Er vallen ongeveer dertig soorten onder, naast de Laminariales ook Macrocystis en Nereocystis. De bekendste kelpsoort is wellicht Kombu (Lamionaria japonica) wat veel gegeten wordt in Azië.

De Romeinen gebruikten kelp bij gewrichtsproblemen en in de 16e eeuw werd kelp in het Oosten aangeraden bij problemen door jodiumtekort.


Zuid-Engelse boeren gebruikten kelp als organische meststof en om de grond te verbeteren, maar het kon ook dienen als veevoer. In tijden van schaarste aten de Engelse kustbewoners zelf ook zeewier als groente. In de 18e eeuw werd wier gebruikt bij problemen met luchtwegen, met de huid en bij klierproblemen. In 1862 ontdekte Duchene-Duparc het hoge jodiumgehalte en sindsdien wordt blaaswier gebruikt bij vetopstapeling (inwendig en uitwendig) en bij klierproblemen.
Men heeft ook ontdekt dat bij mensen die aan de kust wonen, er veel minder problemen zijn met de halsklieren. Er zit veel alginaten in kelp en daarom is kelp geschikt om in de cosmetica en in de textielindustrie te gebruiken; het heeft een vochtvasthoudende zwellende werking en verhindert vochtverlies.